اِی خنده اَت تَجلیِ غم بی اَمان بخند
آری بخند یکسَره با این و آن بخند
تا بغض،خوب گیر کند در گلویِ من
با من سکوت کرده و با دیگران بخند
چون قُرصِ ماه در شبِ تاریک و بی قرار
گیسو به هم بریز و سپید آن میان بخند
چون بادبادکی که نخش دست کودکی ست
بازی بِده مرا و خود از آسمان بخند
وقتی تمام اَهلِ زمین عاشقَت شدند
اِبلیس وار رو به خدایِ جهان بخند ...
# مجید ترکابادی
852...برچسب : نویسنده : jeyroon بازدید : 159